توسعه ی منابع انسانی براساس نقاط مرجع استراتژیک

توسعه ی منابع انسانی براساس نقاط مرجع استراتژیک

دسته  از مدل ها تلاش می کنند تا هم آهنگی میان استراتژی های کسب وکار واستراتژی منابع انسانی و زیرمجموعه های آن را برقرار کنند. این الگوها و یا مدل ها، مبتنی بر نقاط مرجع استراتژیک (SRPs)  هستند که براساس تلاش های بامبرگر و فیگن بام شکل گرفته است . بامبرگر و فیگن بام(1996) تلاش کردند تا بین این دو رویکرد (عقلایی و طبیعی) سازگاری ایجادکنند. آن ها نظریه نقاط مرجع استراتژیک را به عنوان چارچوبی برای تدوین استراتژی منابع انسانی ارایه کردند . نقاط مرجع استراتژیک منابع انسانی؛ هدف ها یا الگوهای شاخصی است که تصمیم گیرندگان سازمانی برای ارزیابی راه ها یا گزینه های خود به کار میبرند تا بتوانند بدا ن وسیله تصمیمات استراتژیک را اتخاذ کنند و اولویت کل سیستم را به آگاهی گروه های اصلی ذی نفع برسانند. آنها بر این باورند که استراتژی منابع انسانی در اصل بر پایه تعیین هدف ها یا نقاط مرجع قرار دارد که تصمیم گیرندگان سیستم در نظر می گیرند(بامبرگر،1384 ) .براساس نگرش نقاط مرجع استراتژیک، استراتژی های زیر برای منابع انسانی قابل تصور است

                                  استراتژی منابع انسانی(بامبرگر ومشولیم،1384)

õاستراتژی ثانویه: این استراتژی برای مشاغل ساده، تکراری و استانداردپذیر مناسب است