ترک خدمت مجازی به عمل کارکنانى اطلاق مى شود که در سازمان صرفاً حضور فیزیکى دارند و فکر، اندیشه، توان و تخصص خود را در جهت اهداف شخصى خود در خارج سازمان و یا در جهت اهداف سازمانى دیگر به کار مى گیرند. این معضل سازمانى تاکنون کمتر مورد توجه سازمانها و مدیران بوده و آن را به طور واقعى درک نکرده اند. نداشتن درک صحیح این پدیده و نیافتن راه حلى براى آن، سازمانها را با آنتروپى مثبت مواجه مى کند و به تدریج سازمان از درون دچار فرسایش مى شود و کم کم از عرصه کسب و کار و رقابت خارج مى شود. این مسئله به خصوص در مورد کارکنان دانشور و فکرى صادق است؛ کارکنانى که حضور فیزیکى آنها براى سازمانهاى آینده نگر و پیشرو اهمیت چندانى ندارد، بلکه اندیشه و تخصص آنهاست که براى سازمان مهم است. اگر کارکنان دانشور به هر دلیلى نتوانند نیازهاى فردى خود را با نیازها و خواسته هاى سازمان همسو کنند، به تدریج شکاف میان اهداف سازمان و اهداف فرد عمیق تر مى شود و این شکاف موجب افول سازمان خواهد شد. در عصر صنعت عمدتاً سازمانها براى پیشبرد اهداف خود به کارکنان یدى و فنى نیاز داشتند و کمتر به کارکنان فکرى نیاز بود، چون در آن دوران سازمانها محصولات صنعتى تولید مى کردند وطراحان این محصولات نیز معدود افراد دانشور بودند، اما با گذر از این عصر و با ورود به عصر اطلاعات و ارتباطات و بروز و ظهور فن آورى اطلاعات و ارتباطات ترکیب کمى و کیفى کارکنان به کلى دگرگون شد و اغلب سازمانها در راستاى تولید علم و دانش به فعالیت پرداختند. تولید علم به جاى تولید کالا ترکیب کارکنان را از یدى و فنى به دانشور تبدیل کرد و به همراه آن مفاهیمى چون کار از طریق تلفن Teleporting کار در خانه At home بروز کرد. همانطورى که اشاره شد در عصر صنعت تعداد کمى از کارکنان در عرصه تولید فکر و طراحى محصول بودند، اما در عصر اطلاعات سازمان به عنوان سازمان یاد گیرنده » تلقى مى شود ؛ در این نظم نوین جهانى، مسئولیت مدیر این است که یک سازمان یاد گیرنده خلق کند. در سازمان یاد گیرنده همه کارکنان در گیر شناسایى و حل مسائل هستند و سازمان از این طریق مىتواند تجربههاى جدیدى بیاموزد، امور را بهبود ببخشد و برتوانایىهاى خود بیفزاید. ارزش اصلى سازمان یادگیرنده همانا حل مسئله است، در حالى که سازمان سنتى به گونهاى طراحى شده بود که کارایى افزایش یابد. در سازمان یادگیرنده کارکنان و اعضا پیوسته در صدد شناسایى و حل مسئله هستند.
منبع: باورصاد, بلقیس و الهام چکامه، ۱۳۹۴، تاثیر رضایت شغلی بر ترک خدمت مجازی و ترک خدمت کارکنان از سازمان، اولین همایش بین المللی حسابداری، حسابرسی مدیریت و اقتصاد، اصفهان،
درباره این سایت